Adana’nın bir dağ köyünde Hatice Özbek, 19 yıl önce, at üstünden düşerek ağır yaralanmasına rağmen yol olmadığı için ambulans yerine hastaneye ”karga-tulumba” taşınınca omuriliği zedelenerek belden aşağısı felç oldu.

Köyü ziyareti sırasında tanıştığı Özbek’in dramını dinleyen Adana Valisi İlhan Atış’ın talimatıyla genç kızın köyü, stabilize yola kavuştu.

Adana il merkezine 154, Feke ilçesine ise 32 kilometre mesafede bulunan 115 hane ve 645 nüfuslu, Torosların 1.700 rakımlı yayla bölgesi Güzpınarı köyünün en güzel kızlarından Hatice Özbek, bugün 30 yaşına gelmesine rağmen yıllar önce geçirdiği feci kazanın acısını halen yaşıyor.

Henüz 11 yaşındayken tarlada çalışan babasına yemek götürmek için bindiği atın üstünden düşerek ağır yaralanan Hatice, yol olmadığından ambulans gelemeyince babası Hikmet Özbek ve köylüler tarafından 4 kilometrelik patika yolda ”karga-tulumba” taşınarak hastaneye ulaştırıldı. Ancak hastanede talihsiz kızın omuriliğinin zedelendiği ve geç kalındığı anlaşıldı.

Yaşadığı bu olay yüzünden belden aşağısı felç olan ve tekerlekli sandalyeye mahkum kalan Hatice Özbek’in yaşadıkları, bir süre önce köyü ziyaret eden Adana Valisi İlhan Atış’ı çok etkiledi.

-19 YIL SONRA YOL AÇILDI-

Vali Atış, genç kızın öyküsünü dinleyip, yol sorununa yerinde tanık olunca, İl Özel İdare Müdürlüğü’ne talimat vererek, 4 kilometrelik patika yolun genişletilerek stabilize olarak açılmasını sağladı.

Derme çatma kulübe şeklinde yapılmış evlerinin önünde Toroslar’ın esintisini hissetmek için kurulan çardakta çoğu zaman yalnız oturan Hatice Özbek, AA muhabirine yaptığı açıklamada, ”Bu yol 19 yıl önce olsaydı, bugün yürüyor, koşuyor olacaktım. Ama ben buna biraz da kader diyorum. Yol olmaması benim hayatıma mal oldu, ancak en azından benim yaşadıklarımı başkaları yaşamayacağı için mutluyum” dedi.

Hatice Özbek, ilkokulu bitirdiği yıl felç kaldığını, bu yüzden öğrenimine devam edemediğini ve en büyük hayali olan üniversiteye gidemediğini belirterek, şunları söyledi:

”30 yaşıma geldim ancak artık teknolojinin sağladığı bazı imkanlar var. Okula gitmeden de bilgisayar sayesinde ders çalışabilirim. Bu yüzden derslere sıkı çalışıp sınavlara dışarıdan girip önce ilköğretim ikinci kademe, ardından liseyi bitirip, daha sonra da üniversite sınavına gireceğim. Televizyonda izliyorum, benim gibi engelli olup da okula devam eden, meslek sahibi olabilen yüzlerce insan var. Ben neden olmayayım diye düşündüm. Çünkü, bu dağ köyünde bırakın günleri, ayları, yılları saniyeler bile geçmek bilmiyor. Ancak, ders çalışabilmem için gerekli olan bilgisayarım yok. Bu yüzden en büyük hayalim bir bilgisayar sahibi olmak. Bu sayede okuyabileceğim gibi yalnızlığımı da unutmaya çalışacağım. Babam, bütün gün bağ bahçe işlerinde çalışıyor, annem ise ev işlerinin yanı sıra hayvanlarımızla ilgileniyor, bir de bana bakıyor.”

-AKÜYÜ DEĞİŞTİREMEDİĞİ İÇİN ENGELLİ ARACINI KULLANAMIYOR-

Yaklaşık 2 yıl önce Feke Kaymakamlığının girişimiyle kendisine akülü engelli aracı hediye edildiğini, bu sayede köyün her tarafına ulaşabildiğini, ancak, aküsünün kısa sürede bittiğini belirten Hatice Özek, ”Akünün bedelinin 750 TL olduğunu öğrendim. Bu parayı bulmamız mümkün değil. Bu yüzden yine dışarı çıkamaz oldum. Babam ve beni seven köylüler birkaç yere akü alımı için başvurdu ancak, bu yardımı yapan olmadı” dedi.

Hikmet ve Sevim Özbek çifti ise 6 çocuklarından biri olan Hatice’nin en büyük hayalinin bilgisayar sahibi olmak, üniversite okumak ve tekerlekli sandalyesine akü takılması olduğunu ifade ederek, ”Bizim gelirimiz ancak karnımızı doyurmaya yetiyor. Bunu sağlayacak imkanımız olmadığı için her gün biz de onla birlikte acı çekiyoruz” dedi.

Köy muhtarı Hidayet Gedik de, Hatice’nin hayallerinin gerçekleşebilmesi için girişimlerde bulunduklarını ancak, başvurdukları hiçbir kurumdan destek görmediklerini kaydetti.